A veces me sorprendo en esta noria...en este carrusel que gira y gira... a veces me sorprendo con un algodón de azúcar y unos zapatos rojos... a veces camino por baldosas amarillas... como si alguién me devolviera por segundos aquella infancia que cada día queda mas lejos.A veces me sorprendo como si fuera capaz de ver fuera de mi, mi propia vida.
1 comentario:
como era boa a tenra infância!
mas ela passa tão rápido... fico nostalgiando neste momento a minha também...momentos que não voltam mais...
Publicar un comentario